ملات ترمیمی چیست؟
امروزه پیشرفتهای گستردهای در زمینه ساخت و ساز و روشهای اجرای آن همچون استفاده از ملات ترمیمی، انجام گرفته است که بدون در نظر گرفتن کیفیت مصالح بکار رفته، شاهد خرابی‌های فراوانی در این زمینه هستیم، از این رو برای طولانی کردن عمر مفید سازهها، از مصالح ترمیمی جهت بازسازی آنها استفاده می‌شود. با توجه به اینکه هرگونه بازسازی نیازمند شناخت انواع مصالح ترمیمی می‌باشد، باید از مهمترین ضعف آنها، که عدم سازگاری این مصالح با بتن پایه می‌باشد جلوگیری بعمل آورد. لذا در انتخاب نوع مصالح ترمیمی باید توجه ویژهای داشت.
انواع ملات ترمیمی
از آنجایی که یکی از ضعف‌های اصلی سیستمهای ترمیمی، می‌تواند عدم سازگاری مصالح ترمیمی و بتن اصلی سازه باشد، بنابراین مواد ترمیمی و بتن پایه، باید سازگاری مناسبی با یکدیگر داشته باشند. از این رو انتخاب مصالح ترمیمی مناسب، اولین گام برای ترمیم و تعمیر مؤثر و کارا است. برای ترمیم سازههای بتنی باید از ملاتهایی استفاده کرد که ضریب انبساط حرارتی آنها نزدیک به بتن پایه بوده و احتمال جداشدگی ملات از بتن پایه خیلی کم باشد؛ زیرا اگر تنشهای ناشی از بار خارجی و بار محیطی، بیشتر از مقاومت چسبندگی باشد، ملات ترمیمی از بتن پایه، جدا خواهد شد. به طور معمول برای ترمیم و تعمیر موضعی سطوح بتنی، میتوان از ملاتهای زیر استفاده کرد:
- ملاتهای پایه سیمانی
- ملاتهای با پایه اپوکسی
- ملاتهای با پایه پلی اورتان یا پلی استر
- ملاتهای پایه سیمانی اصلاحشده با لاتکس (پلیمر)
برای انتخاب انواع ملات ترمیمی باید کیفیت آنها و موارد مصرفشان بر اساس شرایط و کاربرد سازه مورد بررسی قرار گیرد. لذا برخی از ویژگیهایی که هنگام انتخاب ملاتهای تعمیری، باید به آن توجه کرد عبارتند از:
- پایداری ابعادی
- ضریب انبساط حرارتی
- مدول الاستیسیته
- مقاومت چسبندگی
- جمع شدگی
- سازگاری شیمیایی
- خواص الکتریکی
مزایای استفاده از ملاتهای پایه سیمانی اصلاحشده با لاتکس (پلیمر)
ملاتهای پایه سیمانی اصلاحشده با لاتکس
لاتکس ذرات معلق پلیمر در آب است. وقتی که لاتکس به مخلوط سیمان افزوده می‌شود، مخلوط بدست آمده به نام ملات یا بتن اصلاح شده پلیمری نامیده می‌شود. بعد از اختلاط لاتکس با ملات، و سفت شدن ملات ترمیمی، به مرور زمان با از دست دادن آب، ذرات پلیمر به یکدیگر نزدیک و در اثر ربایش مولکولی به یکدیگر میچسبند. ذرات لاتکس علاوه بر یکدیگر، چسبندگی بسیار خوبی به مولکول سایر ذرات و سطوح دارند.
مکانیزم اصلاحکننده لاتکس
اصلاح ملات توسط لاتکس ناشی از دو فرآیند هیدراتاسیون سیمان و لخته شدن لاتکس است. واکنشهای شیمیایی سیمان، مشابه واکنشهای ملات معمولی است. در مدت زمانی که هیدراتاسیون انجام می‌شود، ذرات لاتکس در فضاهای منافذ متمرکز میشوند. با خروج آب که توسط هیدراتاسیون سیمان و تبخیر انجام می‌شود، ذرات لاتکس منعقد شده و به پلیمر تبدیل میشوند. در همین حال، ذرات به یکدیگر نزدیک شده و تشکیل یک لایه نازک (فیلم) یا شبکهای در بین ذرات سیمان هیدراته شده را میدهند. این لایه نازک پلاستیک و پیوسته، ذرات سیمان هیدراته شده و سطوح سنگدانهها را اندود میکنند. در نتیجه با انعقاد ذرات لاتکس، بخشی از منافذ پر شده و همچنین چسبندگی بین ذرات سیمان هیدراته شده و سنگدانهها افزایش مییابد. ازآنجایی که ذرات لاتکس معمولاً بزرگتر از 100 نانومتر هستند، نمیتوانند به داخل منافذ کوچک (در حد 1 نانومتر) نفوذ کنند. بنابراین هرچه منافذ خمیر سیمان بزرگتر باشند، لاتکس مؤثرتر خواهد بود. بعضی از لاتکسها که در مخلوط سیمان پرتلند مورد استفاده قرار میگیرند، دارای گروههای فعال هستند و با کلسیم و دیگر یونهای فلزی سیمان واکنش میدهند و همچنین با سیلیس سطح سنگدانهها ترکیب میشوند. چنین واکنشهایی، پیوستگی بین ذرات را بهبود بخشیده و بنابراین مقاومت افزایش مییابد.
انواع خرابی
با توجه به اهمیت عملیات ترمیم و بازسازی در سازههای بتنی، شناخت نوع خرابی بسیار حائز اهمیت می‌باشد. از جمله دلایل خرابی میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
- تهاجم اسیدها
- خوردگی فولاد
- شورهزدگی
- چرخههای یخزدن و آبشدن
ثبت دیدگاه