مواد مصرفی در تولید اسپیسر های پلاستیکی

مهمترین عیب بتن، پائین بودن مقاومت کششی آن به نسبت به مقاومت فشاری می باشد. مقاومت کششی بتن تقریباً 10 برابر کمتر از مقاومت فشاری همان بتن است. این مسئله باعث می شود که بتن تحت تنش های کششی و برشی مقاومت کمی داشته و تخریب شود. مسلح کردن بتن با میلگرد، راهکاری جهت جبران نقص مقاومت کششی بتن می باشد. با مسلح کردن بتن توسط میلگرد، عملاً نیروهای کششی که به سازه بتنی وارد می شوند، به میلگردها منتقل می شوند که مقاومت کششی بالایی دارند و به این شکل از تخریب بتن جلوگیری می شود.

نقصی که بتن های مسلح دارند، ضعف میلگردها در برابر خوردگی و زنگ زدگی می باشد. میلگردها که از جنس آهن می باشند در حضور آب و اکسیژن هوا اکسید می شوند و تشکیل اکسید آهن در سطح آهن شکل می گیرد که دارای دانسیته به مراتب پائین تری نسبت به آهن دارند. همین مسئله باعث افزایش حجم سطح میلگرد می شود و به شکل زنگ و پف کرده بر سطح میلگرد ها ظاهر می شوند. این مسئله وقتی که میلگرد داخل بتن محبوس می باشد، منجر به فشار به بدنه بتن شده و باعث ترکیدگی در بتن می شود که علاوه بر کاهش مقاومت بتن در آن ناحیه، منجر به افزایش نفوذپذیزی بتن شده و با نفوذ آب و عوامل خوردنده دیگر تخریب بتن و میلگرد را تسریع می کند.

از طرفی فلز آهن در محیط های قلیایی با قلیاییت بالای 12 نسبت به خوردگی مقاوم می باشد مگر اینکه غلظت یون کلر در آن ناحیه از حد معینی بالاتر باشد. زمانی که غلظت مولی یون کلر نسبت به غلظت مولی یون هیدروکسید از 0.6 تجاوز بکند، مقاومت آهن نسبت به اکسیداسیون از بین رفته و به سرعت شروع به زنگ زدگی می کند.

برای محافظت میلگرد در برابر زنگ زدگی دو مسئله ضروری است:

1. تا حد امکان میلگرد از سطح خارجی بتن فاصله داشته باشد و هیچ اتصال الکتریکی به سطح بتن نداشته باشد.
2. بتنی که بر روی میلگرد می باشد نفوذناپذیر باشد.

اسپیسرهای پلاستیکی:

برای استقرار میلگرد در مکان مناسبی داخل بتن، استفاده از تکیه گاهی نیاز است که فاصله مجاز که به کاور بتن مشهور است الزامی است. در گذشته از هر ابزاری که وظیفه تکیه گاهی داشت استفاده می شد. تکه های سنگ، آجر، چوب و دیگر مصالح رایج بود، تدریجا مشخص شد که این تکیه گاه ها خود کانالی برای نفوذ آب و دیگر عوامل مهاجم شبیه یون کلراید و اکسیژن هوا می باشد. حدود نیم قرن پیش استفاده از اسپیسرهای پلاستیکی به عنوان تکیه گاه جایگزین مصالح سنتی گردیدند و به تدریج با اشکال مختلف تولید و به مصرف رسیدند. تجربه نشان داد که نفوذ عوامل مهاجم از ناحیه اسپیسرهای پلاستیکی نسبت به مصالح قدیمی بطور قابل توجهی کاهش می یابد. از این رو امروزه شاهد هستیم که در اکثر پروژه ها، این مصالح به طور گسترده ای به مصرف می رسند. اثربخشی در ایجاد کاور بتن، نظم بالای اجرائی، قیمت ارزان، سرعت تولید بالا و راحتی و سرعت استفاده از آنها از مزایای اصلی این ابزار نوین ساختمانی می باشد.

در تولید اسپیسرهای پلاستیکی دو مسئله باید رعایت شود:

1. طراحی مناسب
2. استفاده از مواد مناسب

طراحی اسپیسر باید به گونه ای باشد که علاوه بر تامین دقیق کاور بتن، مقاومت کمی در برابر جریان بتن داشته باشد.